Łaźnie arabskie z Granady :-)

Pozostałością po okresie mauretańskim, a jednocześnie doskonałą pamiątką, obrazującą tradycję i kulturę arabską są arabskie łaźnie miejskie, które służyły wypoczynkowi, relaksowi, jak i rozrywce. Jednym z głównych celów budowania łaźni arabskich było jednak udostępnienie miejsc służących dbaniu o higienę, co wiązało się w głównej mierze z aspektem religijnym. Rytuał islamski nakazywał bowiem tzw. ablucję przed modlitwą. Łaźnia arabska szybko stała się też miejscem spotkań i zaczęła odgrywać niezwykle ważną rolę w życiu publicznym muzułmanów.

Łaźnie jako budynki użyteczności publicznej budowane były z przepychem, nastawione na bogactwo zdobień i wzorów.

Łaźnie arabskie w Grenadzie pochodzą z XI wieku, a więc z okresu Zirid. W głównym pomieszczeniu bardzo charakterystyczne są łuki w kształcie podkowy, które z trzech stron podpierają sufit. Filary, na których oparte są łuki, posiadają typowe dla rzymskich zdobień elementy. Są to głównie pozostałości po budynku, który znajdował się w tym miejscu wcześniej. Oprócz pomieszczenia głównego, budynek łaźni posiada jeszcze dwa inne pokoje, a także korytarz.

Łaźnia Il Bañuelo wzorowana jest na typowych budynkach rzymskich tego rodzaju. Za czasów swojej świetności posiadała zimne, ciepłe oraz gorące wody. W sklepieniu łaźni znajdują się charakterystyczne otwory, posiadające kształt gwiazdek oraz ośmiokątów. W tych miejscach istniały niegdyś szklane okienka, zaprojektowane specjalnie z myślą o tym, aby otwierały się automatycznie i wpuszczały świeże powietrze do środka, kiedy wewnątrz panowała zbyt wysoka temperatura.