Katedra Berlińska / Berliner Dom

Katedra Berlińska (Berliner Dom) wzniesiona została w latach 1894-1905 wg projektu Carla Raschdorffa. Widoczna z daleka potężna kopuła o średnicy 33 metrów stanowi jasne odniesienie do Bazyliki Św. Piotra w Rzymie czy Katedry Św. Pawła w Londynie. Jest dla mnie najpiękniejszym miejscem w Berlinie. Zwiedzając katedrę należy obejrzeć ołtarz, organy, reprezentacyjne sarkofagi władców pruskich, makiety i modele znajdujące się przy wejściu na kopułę czy kryptę Hohenzollernów. Jednak najpiękniejszym miejscem w samej katedrze jest dla mnie jej kopuła 

i roztaczająca się z niej panorama miasta. Widok z kopuły katedry berlińskiej jest dla mnie najciekawszym w stolicy (pod tym względem kolejne miejsce zajmuje kopuła Reichstagu). Katedralny taras położony jest niezbyt wysoko w porównaniu z pobliską wieżą telewizyjną (ok. 60 m), ale co ważniejsze jest na wolnym powietrzu. Widoku nie ograniczają żadne kratki, jak np. w Panorama Point przy Placu Poczdamskim. Dobrze prezentują się historyczne dzielnice Berlina, Wyspa Muzeów, Aleja Pod Lipami, Szprewa, Czerwony Ratusz. Dlatego też mimo, że przewodniki polecają wizytę 

w wieży TV, to jednak niekoniecznie podziwiałabym panoramę Berlina z tego miejsca. Jedynym mankamentem katedry berlińskiej i jej kopuły jest to, że aby wejść na górę, trzeba się wspiąć po schodach (270), gdyż nie ma windy. Przejścia chwilami są dość wąskie. Warto jednak się zmęczyć, pokonać wiele schodów, minąć innych zwiedzających, żeby zobaczyć to co czeka nas na koniec 

w nagrodę.